Неспакойны век наш стаў Мала часу, многа спраў Усюды гоман, шум машын Мы спяшаемся, бяжым Усё бяжым А душа ірвецца ўдаль Дзе рака нібы крышталь Дзе спакой і цішыня Дзе адпачываю я Там, дзя вёсачка мая Босымі нагамі па расе Па студзёнай расе прабягуся Ранішняя сонца прамяні Толькі толькі ўзышлі Босымі нагамі па расе Я студзёнай расы не баюся Чэрпаю я сілы, велічныя сілы З маці-зямлі А ў хаце чую я Ціхі ў печы трэскатня І мурлыканне ката Спевы птушак ля вакна Ля вакна Да спадобы мне ўсё Пах духмяных пірагоў Абрусы і рушнікі і ў полі васількі Вузка сцежка да ракі
https://primoaccordo.net/minus/mac-zyamlya.htm